Wspomnienie św. Jana Bosko, prezbitera

Pius XI w przemówieniu podczas kanonizacji nazwał św. Jana Bosko (1815-1888), ojca i nauczyciela młodzieży, "olbrzymem". Dzisiejszy patron odznaczał się wieloma darami, także nadprzyrodzonymi, ale nigdy nie były one dla niego powodem do własnej chwały i wynoszenia się nad innych. Do końca swojego ziemskiego życia pozostał pokorny, skromny i cichy. Choć niósł dobro całym rzeszom dzieci i młodzieży, często bardzo zaniedbanych w swoich środowiskach, był przekonany o swojej małości i o tym, że jest jedynie nieudolnym narzędziem w ręku Boga.

ks. Jan Augustynowicz, "Oremus" styczeń 2006, s. 126

Wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, kapłana i doktora Kościoła

Gdy wspominany dziś św. Tomasz z Akwin (ok. 1225-1274), filozof i teolog, w niezwykłym stopniu otworzył się on na słowo Boskiego Siewcy. Ten stokrotny owoc, który możemy podziwiać w jego teologii, filozofii i poezji uświadamia nam, jak cudownych dzieł może dokonać Bóg w słabej ludzkiej naturze. Św. Tomasz był świętym, który potrafił odnaleźć nasiona prawdy tam gdzie inni nawet nie zamierzali ich szukać...

o. Cezary Binkiewicz OP, "Oremus" styczeń 2004, s. 111

Modlitwa Św. Tomasza z Akwinu (znajduje się przy jego grobie w Tuluzie)

Panie, Ty wiesz lepiej aniżeli ja sam, że się starzeję i pewnego dnia będę stary.

Zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania, że muszę coś powiedzieć na każdy temat i przy każdej okazji. Odbierz mi chęć prostowania każdemu jego scieżek.

Uczyń mnie poważnym lecz nie ponurym, czynnym, lecz nie narzucającym się.

Szkoda mi nie spożytkować wielkich zasobów mądrości, jakie posiadam, ale Ty Panie wiesz, że chciałbym zachować do końca paru przyjaciół.

Wyzwól mój umysł od niekończącego brnięcia w szczegóły i daj mi skrzydeł, bym w lot przechodził do rzeczy. Zamknij mi usta w przedmiocie mych niedomagań i cierpień, w miarę jak ich przybywa, a chęć wyliczania ich staje się z upływem lat coraz słodsza.

Nie proszę Cie o łaskę rozkoszowania się opowieściami o cudzych cierpieniach, ale daj mi cierpliwość wysłuchania ich.

Nie śmiem Cię prosić o lepszą pamięć, ale proszę Cię o większą pokorę i mniej zachwianą pewność, gdy moje wspomnienia wydają mi się sprzeczne z cudzymi. Użycz mi chwalebnego poczucia, że czasami mogę się mylić.

Zachowaj mnie miłym dla ludzi, choć z niektórymi z nich doprawdy trudno mi wytrzymać. Nie chcę być świętym, ale zgryźliwi starcy - to jedno ze szczytów osiągnięć szatana.

Daj mi zdolność dostrzegania dobrych rzeczy w nieoczekiwanych miejscach i niespodziewanych zalet w ludziach. Daj mi, Panie, łaskę mówienia im o tym. (...)
Amen.

Wspomnienie bł. Jerzego Matulewicza, biskupa

Bł. Jerzy Matulewicz, z pochodzenia Litwin, związał się z polską kulturą. Był wykładowcą w seminarium kieleckim, duszpasterzem warszawskich robotników, sierot i inteligentów, odnowicielem Zgromadzenia Księży Marianów, wreszcie biskupem wileńskim. Jego hasłem było: "We wszystkim szukać Boga, wszystko czynić na większą chwałę Bożą, we wszystko wnosić ducha Bożego, wszystko przepajać duchem Bożym". Na wiele sposobów dał świadectwo swej miłości do Kościoła, którą wyraził w słowach: "Mogę powiedzieć, że Kościół katolicki jest jedynie moją ojczyzną, a ja jedynie jej patriotą".

ks. Jan Augustynowicz, "Oremus" styczeń 2006, s. 109

Wspomnienie świętych biskupów Tymoteusza i Tytusa

Dobra Nowina potrzebuje tych, którzy w maksymalny sposób będą przeźroczystymi naczyniami łaski, czytelnymi świadkami Bożego Słowa. Pasterzy, którzy poświęceniem i miłością będą zadawali kłam poglądowi, że Ewangelia jest głoszona z innych względów niż sam Jezus Chrystus. Kościół miał takich świadków w osobach dzisiejszych patronów Tymoteusza i Tytusa, współpracowników św. Pawła Apostoła. Może dziś kapłani w szczególny sposób potrzebują modlitwy, aby na nowo rozpalić w sobie charyzmat otrzymany przez włożenie rąk biskupa?

o. Cezary Binkiewicz OP, "Oremus" styczeń 2004, s. 104

Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Nawrócenie św. Pawła dokonało się na skutek szczególnej Bożej interwencji. Miało ono doniosłe znaczenie: Szaweł z prześladowcy stał się gorliwym Apostołem Chrystusa, który zaniósł Ewangelię licznym ludom ówczesnego świata. Pochodził z Tarsu znajdującego się poza Palestyną, znał nie tylko tradycję narodu wybranego, ale też bogactwo kultury rzymskiej i greckiej. Dzięki temu Paweł był dobrze przygotowany do apostołowania wśród pogan, a jego misja ewangelizacyjna przyniosła tak wspaniałe owoce.

ks. Jan Augustynowicz, "Oremus" styczeń 2006, s. 100

Wspomnienie św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła

Św. Franciszek Salezy (1567-1622), dzisiejszy patron, odznaczał się pobożnością i gorliwością. Szczególnym jego przymiotem była łagodność i otwarta postawa wobec ludzi. Wielu odłączonych braci doprowadził do jedności z Kościołem. Przez kazania, kierownictwo duchowe i liczne pisma wskazywał wiernym drogi pobożności odpowiednie do ich powołania. Pisał: "Pobożność, jeżeli jest prawdziwa i szczera, niczego nie rujnuje, ale wszystko udoskonala i dopełnia. Gdziekolwiek zatem jesteśmy, możemy i powinniśmy dążyć do doskonałości".

ks. Jan Augustynowicz, "Oremus" styczeń 2006, s. 97

Wspomnienie św. Antoniego, opata...

Św. Antoni (III/IV w.) w odpowiedzi na usłyszane w kościele słowo Ewangelii poczuł w sercu wezwanie do tego, by rozdać majątek i żyć w samotności, studiując, modląc się, uprawiając ogród i wyplatając maty. Jego życie stanowi niedościgniony wzorzec radykalnego "odsunięcia się od świata" ze względu na Boga. Wprawdzie nie wszyscy są wezwani do pójścia taką drogą, ale każdego z nas Bóg powołuje do bliskiej więzi z Nim, która jest najważniejszą sprawą w naszym życiu. Za wstawiennictwem św. Antoniego módlmy się, "abyśmy wolni od ziemskich przywiązań", potrafili każdego dnia odpowiadać na Boże wezwanie.

ks. Jan Augustynowicz, "Oremus" styczeń 2006, s. 70

 Patron chroniący przed zarazą...
chroniący przed ogniem...
pierwszy patron chorych psychicznie^...
patron zwierząt, zwłaszcza trzody chlewnej...orędownik w różnych chorobach...

Krąg Miłosierdzia...

więta siostra Faustyna opisuje w Dzienniczku proces rozprzestrzeniania się Dzieła Miłosierdzia jakby w trzech odcieniach, „lecz to jedno jest”: poprzez Zgromadzenie zakonne o charakterze kontemplacyjnym, „gdzie dusze odosobnione od świata palić się będą w ofierze przed tronem Bożym i upraszać miłosierdzie dla świata całego… I wypraszać błogosławieństwo dla kapłanów i swoją modlitwą przygotowywać będą świat na ostateczne przyjście Jezusa” (Dz.s.F. 1155). Ten odcień realizuje Wspólnota Sióstr Służebnic Bożego Miłosierdzia w Rybnie.

Innym odcieniem uczestnictwa w Dziele Miłosierdzia jest modlitwa i czyny miłosierdzia osób nie zobowiązanych żadnym ślubem, za których jednak wykonanie będą one miały udział we wszystkich zasługach i przywilejach całości Dzieła. Do tego odcienia mogą należeć wszyscy ludzie żyjący na świecie (Dz.s.F. 1157).
    Krąg Miłosierdzia, powstały w kwietniu 2006 roku, który wypełnia to pragnienie św. Faustyny jest formą duchowej przynależności i uczestnictwa w charyzmacie Wspólnoty Sióstr Służebnic Bożego Miłosierdzia w Rybnie dla tych wszystkich, kapłanów, zakonników i zakonnic należących do innych Zgromadzeń czy Instytutów Życia Konsekrowanego, a także ludzi świeckich, których Bóg powołuje do życia tym charyzmatem. Nie jest on bowiem sprzeczny z regułami żadnego Zgromadzenia lub Zakonu ani w konflikcie ze stylem życia kapłanów diecezjalnych czy katolików świeckich, ale jest szczególnym darem Boga na nasze czasy i w przedziwny sposób łączy w sobie wszystkie inne dary i charyzmaty Kościoła...czytaj więcej tu...

Święto Chrztu Pańskiego...

 (Iz 42,1-4.6-7)
To mówi Pan:
Oto mój Sługa, którego podtrzymuję.
Wybrany mój, w którym mam upodobanie.
Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął;
On przyniesie narodom Prawo.
Nie będzie wołał ni podnosił głosu,
nie da słyszeć krzyku swego na dworze.
Nie złamie trzciny nadłamanej,
nie zagasi knotka o nikłym płomyku.
On niezachwianie przyniesie Prawo.
Nie zniechęci się ani nie załamie,
aż utrwali Prawo na ziemi,
a Jego pouczenia wyczekują wyspy.
Ja, Pan, powołałem Cię słusznie,
ująłem Cię za rękę i ukształtowałem,
ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi,
światłością dla narodów,
abyś otworzył oczy niewidomym,
ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców,
z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.

Święto dzisiejsze jest także "epifanią", to znaczy objawieniem Bóstwa Jezusa, szczególnie uroczystym ze względu na bezpośrednią interwencję nieba. Proroctwo Izajasza o "Słudze Boga", który jest figurą Mesjasza, jest wstępem do tego. Prorok przedstawia go w imieniu Pana: "Oto mój Sługa... Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął" (Iz 42, 1). To jest wielka charakterystyka Chrystusa; jest On w całym tego słowa znaczeniu "Sługą Boga", całkowicie poświęconym na Jego chwałę i służbę. Przychodząc na świat powiedział: "Oto idę... abym spełniał wolę Twoją, Boże" (Hbr 10, 7). Jest pełen Ducha Świętego i pod Jego wpływem rozwija swoją zbawczą działalność, Bóg zaś ma w Nim upodobanie.

 O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 223

Uroczystość Objawienia Pańskiego...

Jezus - Wschodzące Słońce - opromienia Kościół i cały świat blaskiem swojej obecności, która staje się dla jednych powodem ogromnej radości, dla tych zaś, którzy nie uwierzyli, powodem jeszcze większego lęku i zamętu. Słowo Wcielone objawia się niepozornie w ubóstwie betlejemskiej szopy jako bezbronne Niemowlę, przynosząc jednocześnie spełnienie się wszystkich wielkich obietnic danych Izraelowi. Jakże trudno nam nieraz uwierzyć, że wielkie dzieła Boga dokonują się pośród tych na pozór nic nieznaczących, codziennych spraw. Jak trudno odkryć chwałę nieskończonego Boga w prostych znakach eucharystycznych chleba i wina...

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" styczeń 2003, s. 26-27

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi...

- Córo zawsze Dziewico, mogłaś począć dziecię bez współudziału męża, ponieważ Ten, którego poczęłaś, ma Ojca wiecznego. Córo z rodu ziemskiego, Ty nosiłaś Stworzyciela na swych rękach macierzyńskich na sposób boski!...

Prawdziwie Tyś najcenniejszą spośród całego stworzenia. Z ciebie jednej Stworzyciel wziął w dziedzictwo pierwociny naszej ludzkiej materii. Jego ciało pochodzi z Twego ciała, a Jego krew z Twojej krwi. Bóg karmił się Twoim mlekiem, a Twoje usta dotykały ust Bożych...

O Niewiasto najmilsza, trzykroć szczęśliwa! "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona". O Niewiasto, Córko króla Dawida i Matko Boga, Króla wszechświata! boskie i żywe arcydzieło, w którym Bóg Stwórca podoba sobie i prowadzi Twego ducha zatopionego Tylko w Nim... Ty dla Niego zostałaś powołana do życia i dzięki Jego łasce, będziesz służyła powszechnemu zbawieniu, aby przez Ciebie spełnił się dawny plan Boży, to jest wcielenie Słowa i nasze ubóstwienie (św. Jan Damasceński).