Święci Andrzej Świerad (zm. 1031) i Benedykt (zm. 1034), pustelnicy
benedyktyńscy, oddający się modlitwie, pracy oraz surowej ascezie,
należą do tych postaci, o których niewiele dziś wiadomo, a którzy
przecież zasługują na pamięć pełną czci. Są oni świadkami wczesnych
początków chrześcijaństwa na południu Polski (w rejonie środkowego
Dunajca) i należą do pierwszych mnichów, którzy osiedlili się w naszym
kraju. Andrzej Świerad nie tylko wiódł życie pustelnicze, ale udawał się
także na wyprawy misyjne na Słowację, tak że - jak mówił abp Karol
Wojtyła - był jednym z głównych korzeni wiary w tamtych stronach,
pierwszym polskim misjonarzem, uznanym zarazem za jednego z największych
ascetów chrystianizmu.
Joanna Woroniecka-Gucza, "Oremus" lipiec 2007, s. 62-63
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz