Patronem tego bloga jest święty Jan Paweł II...


Serdecznie witam wszystkich Odwiedzających...
Proszę wpisywać intencje na stronie " Modlitwa wstawiennicza" lub klikając z prawej strony w obrazek...wszystkich również proszę o modlitwę za mnie i we wpisanych prośbach...
miłe będzie dla mnie również pozostawienie śladu Waszego pobytu tutaj w komentarzach...ubogacajmy się wzajemnie......sobota 9 kwietnia 2011 roku...
Z pozdrowieniem Chrystusowym - Teresa



Święty Jan Paweł II...
"Proszę was: - abyście mieli ufność nawet wbrew każdej swojej słabości, abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało, - abyście od Niego nigdy nie odstąpili, - abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha, do której On "wyzwala" człowieka, - abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest "największa", która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu" (frag. homilii na krakowskich Błoniach, 1979 r.).

piątek, 29 czerwca 2012

Uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła

Mocą Apostołów Piotra i Pawła była ich osobista, intymna więź z Chrystusem, nieustanne przebywanie w Jego miłującej obecności i poznanie Go daleko głębsze niż tylko historyczne. Piotr zawdzięczał je objawieniu danemu od Boga Ojca, Paweł - bezpośredniemu ukazaniu mu się przez zmartwychwstałego Jezusa. Dlatego nie trzymali się kurczowo tego życia, nie walczyli zaciekle o jego ocalenie. Paweł wołał z radością: "W życiu i w śmierci należymy do Pana!" (por. Rz 14,8). Skoro Pan uwolnił Piotra z więzienia, skoro wyrwał Pawła "z paszczy lwa", to życie oznaczało dla nich jedynie dalszą posługę dla Kościoła. Nagrodą Apostołów był już sam udział w tych błogosławionych zawodach ewangelizacji. A czy dla mnie jest zaszczytem znać Jezusa, wierzyć i służyć Mu?

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 131

czwartek, 28 czerwca 2012

Wspomnienie św. Ireneusza, biskupa i męczennika

Św. Ireneusz (zm. 202) dojrzewał duchowo pod okiem męczenników: św. Polikarpa, biskupa Smyrny, a potem św. Potyna, biskupa Lyonu, którego stał się następcą. Ireneusz musiał przeciwstawić się nie tylko władzy cywilnej, prześladującej Kościół, ale nie mniej niebezpiecznym dla wiary katolickiej ruchom gnostyckim i herezjom. Napisane przez niego traktaty teologiczne tchną aż do dziś świeżością i głębią treści, a zarazem precyzją w ukazaniu podstawowych prawd wiary. Gnostykom zarzucał odrzucenie tradycji apostolskiej oraz sukcesji w przekazywaniu wiary i sakramentów, czyli budowanie doktryny "na piasku". Podkreślał zwierzchnią rolę biskupa Rzymu, położył podwaliny pod naukę o Duchu Świętym jako współistotnym Ojcu i Synowi, bronił wartości Starego Testamentu, deprecjonowanego w kręgach gnostyckich. Św. Ireneusz budował "na skale" prawowierności, dlatego jego nauczanie i świadectwo życia aż po śmierć męczeńską pozostają chlubą całego Kościoła Wschodu i Zachodu.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 122

niedziela, 24 czerwca 2012

Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela


Przy narodzeniu Jana pytano: "Kimże będzie to dziecię?". Rzeczywistość przerosła najśmielsze przypuszczenia. Jego słowo wstrząsnęło całą ziemią Izraela. Świadectwo życia fascynowało nawet króla Heroda, który "chętnie go słuchał". Blask jego misji zabłysnął jak lampa. Byli tacy, którzy pomimo jego kategorycznych wyjaśnień chcieli w nim widzieć Mesjasza. A Jan? Oddał Jezusowi swoich uczniów jednym wyznaniem: "Nie jestem godny rozwiązać Mu sandałów na nogach". Wobec majestatu Chrystusa sobie przypisał status niewolnika, wyrzekając się autorytetu proroka, a w końcu oddając życie dla prawdy. Każde narodziny dziecka mogą być początkiem przerastającej wszelkie oczekiwania historii człowieka; mogą, jeśli dostanie szansę tego początku.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 107

czwartek, 21 czerwca 2012

Wspomnienie św. Alojzego Gonzagi, zakonnika

Historia życia św. Alojzego Gonzagi (1568-1591) mogłaby wydawać się jedynie opowiastką hagiograficzną, pełną cudowności, gdyby nie rzetelne źródła ją dokumentujące. Pierworodny syn jednego z najznamienitszych rodów hiszpańskich nawrócił się - jak sam wyznał - w wieku lat siedmiu. Stopniowo narastało w nim pragnienie życia dla Boga: przedłużał osobistą modlitwę, pokutował, oddawał się pobożnym lekturom. Zafascynowany "Ćwiczeniami duchowymi" św. Ignacego Loyoli, jako siedemnastolatek wstąpił do jezuitów, rezygnując z prawa do dziedziczenia majątku rodzinnego. Podczas straszliwej epidemii, jaka nawiedziła Rzym w 1590 roku, Alojzy zgłosił się do opieki nad chorymi, sam niebawem ulegając zarazie. Sława jego świętości była tak wielka, że już 14 lat po śmierci wyniesiono go na ołtarze. Swoim życiem patron dnia głosi, jak wielki jest Bóg, dla którego ani bogactwo, ani wiek nie są przeszkodą, by posiąść serce człowieka.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 90-91

sobota, 16 czerwca 2012

Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

Kościół wkłada w usta Maryi radosny śpiew Jerozolimy, miasta Boga: "Przyodział [mnie] w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty". Piękno Matki Pana jest dziełem Boga: Jej Niepokalane Poczęcie to przejaw wszechmocnej miłości Stwórcy, a Wcielenie Syna Bożego w Jej łonie to owoc tajemniczego osłonięcia przez Ducha Świętego. Niepokalane Serce Maryi to tabernakulum Słowa Boga, które przechowywała i kontemplowała nieustannie. Matka Pana i nasza jest piękna blaskiem Boga, oświetlającym najgłębszą ciemność ludzkich ograniczeń i ułomności.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 70

piątek, 15 czerwca 2012

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa


Bóg w Chrystusie ukazał nam swoje Serce. Objawił nam swoją miłość przez to, że Jego Syn umarł za nas, gdyśmy jeszcze byli grzesznikami. On, Dobry Pasterz, nieustannie szuka swych owiec, pragnąc "zabłąkaną sprowadzić z powrotem, skaleczoną opatrzyć, chorą umocnić". Nie traci z oczu również mocnej, którą ochrania. Nie rezygnuje z nas, gdy od Niego odchodzimy. Nikt nie jest przez Niego zapomniany, porzucony. Czasem wydaje nam się, że to Boże szukanie się przedłuża, że Bóg mógłby uleczyć nasze rany inaczej i szybciej. Zapominamy, że chodzi o świat miłości, w którym wierność i zdrada, rozkwit i usychanie, pocałunek i zranienie mierzy się inną miarą i wszystko ma właściwy czas, najlepszy, by miłość osiągnęła w nas pełnię.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 64-65

czwartek, 14 czerwca 2012

Wspomnienie bł. Michała Kozala, biskupa i męczennika

Wiek dwudziesty jest nazywany wiekiem męczenników, i słusznie, bo w tym właśnie wieku tysiące ludzi oddało życie dla Chrystusa. Jednym z nich był biskup Michał Kozal, zamordowany w obozie koncentracyjnym w 1943 roku. Warto się przyglądać męczennikom dwudziestego wieku, bo ich życie było bardziej podobne do naszego niż życie męczenników pierwszych wieków Kościoła. Niech oni, a wśród nich biskup Michał, poruszają nasze sumienia: czy pośród wygód tego świata nie gubimy czasem drogi krzyża? Jeśli tak, to na tej Eucharystii przylgnijmy jeszcze raz do Jezusa, który nas do tego zachęca i wskazuje na krzyż jako na jedyną drogę do prawdziwego szczęścia.

ks. Adam Rybicki, "Oremus" czerwiec 2006, s. 69

środa, 13 czerwca 2012

Wspomnienie św. Antoniego z Padwy

Kościół wspomina dziś św. Antoniego Padewskiego (XII/XIII w.), któremu przypisuje się wiele cudów, uzdrowień i nadzwyczajnych darów. Św. Antoni był sławnym kaznodzieją, profesorem, opiekunem ubogich. Niektórzy modlą się do niego, gdy bardzo chcą znaleźć coś, co im się zgubiło. Jednak nie to jest najważniejsze w postaci dzisiejszego patrona. Słuchacze jego kazań, ubodzy podopieczni, studenci słuchający jego wykładów - wszyscy oni czuli się przez niego kochani i widzieli, że Antoni czerpał swoją miłość z miłości Boga, szczególnie z Eucharystii. Idźmy tą samą drogą. Zaczerpnijmy przy ołtarzu miłość Jezusa, którą potem będziemy dzielić się z braćmi. Naśladujmy św. Antoniego w wypełnianiu każdego dnia modlitwą i miłością.

ks. Adam Rybicki, "Oremus" czerwiec 2006, s. 65

poniedziałek, 11 czerwca 2012

Wspomnienie św. Barnaby Apostoła

Święty Barnaba nie należał do grona Dwunastu, a zaszczytny tytuł apostoła otrzymał ze względu na jego wyjątkowe zasługi dla głoszenia Ewangelii o Chrystusie zmartwychwstałym. Pochodził z żydowskiej rodziny mieszkającej na Cyprze. Idąc za wskazaniem Chrystusa, wyzbył się majątku i przekazał go Kościołowi w Jerozolimie. Jako pierwszy przygarnął nawróconego Pawła, przedstawiając go Apostołom, a potem stał się jego towarzyszem w dziele ewangelizacji. Pracowali razem w Antiochii, odbyli też wspólnie wyprawę misyjną do Azji Mniejszej (na tereny dzisiejszej Turcji). Autor Dziejów Apostolskich określa Barnabę jako "człowieka dobrego i pełnego Ducha Świętego i wiary". Oto cechy prawdziwego apostoła!

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 49

piątek, 8 czerwca 2012

Wspomnienie św. Jadwigi, królowej

Św. Jadwiga (1374-1399), królowa, pochodziła z węgierskiej dynastii andegaweńskiej. Łączyła ducha modlitwy i wyrzeczenia z cnotą miłosierdzia. Koronowana w Krakowie w wieku 10 lat, dla dobra nowej ojczyzny, Polski, i rozprzestrzenienia się chrześcijaństwa na tereny Księstwa Litewskiego poświęciła miłość do księcia Wilhelma i poślubiła Jagiełłę, okupując to ogromnym cierpieniem serca. Zmarła młodo, wkrótce po urodzeniu pierwszego dziecka. O jej gestach miłosierdzia i szczodrości opowiadano przez stulecia. Trwałym znakiem hojności Królowej jest Uniwersytet Jagielloński, na którego odnowienie ofiarowała wszystkie swe klejnoty. Największą ozdobą świętej Królowej było jej serce miłujące Chrystusa ukrzyżowanego i ubogich braci.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 38

czwartek, 7 czerwca 2012

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało)

Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, iż „sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy... W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus.” (KKK 1374).

 Bóg daje się spożywać! Nie ma już ludzkiego głodu ani pragnienia, którego nie byłby w stanie zaspokoić. W odpowiedzi na nasze niezliczone potrzeby materialne, psychiczne i duchowe, Bóg przez swego Syna mówi do nas: bierzcie i jedzcie! Spożywajcie moją miłość, nasyćcie się moim życiem. W każdej Eucharystii - sakramencie miłości - karmi nas Ciałem i Krwią Chrystusa, abyśmy nie musieli szukać pokarmu życia w jego namiastkach, lecz nasycili się Nim samym.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 30

wtorek, 5 czerwca 2012

Wspomnienie św. Bonifacego, biskupa i męczennika

Św. Bonifacy (zm. 754), biskup i męczennik, słusznie uznany jest za apostoła Niemiec. Pochodził z Anglii, przez pewien czas prowadził życie mnisze, ale odczuwał pragnienie apostolstwa. Głosił najpierw bez powodzenia Ewangelię na terenie obecnej Holandii. Nie zrażając się porażką, ponownie podjął dzieło ewangelizacji. Tym razem - po otrzymaniu błogosławieństwa papieża Grzegorza II - zdołał zaszczepić naukę Chrystusa wśród plemion germańskich, kładąc również podwaliny pod strukturę kościelną na obszarze nadreńskim. Zginął śmiercią męczeńską podczas trzeciej misji do Fryzów. Również my, namaszczeni we chrzcie Duchem Świętym, jesteśmy powołani, by przyprowadzać do Chrystusa tych, którzy oddalili się od Niego lub Go jeszcze nie znają.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 21

niedziela, 3 czerwca 2012

Niedziela Trójcy Przenajświętszej

"Chwalą Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu" (alleluja)

Rozważywszy wszystkie tajemnice zbawienia - od narodzenia Chrystusa aż do Zesłania Ducha Świętego - Kościół kieruje spojrzenie na główną tajemnicę chrześcijaństwa, Trójcę Przenajświętszą, źródło wszelkiego daru i wszelkiego dobra. Zachęca wiernych do wyśpiewywania Jej chwały: "Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu; Temu, który jest, który był i który przyjdzie" (alleluja).

 - Niechaj będą Tobie zawsze i wszędzie dzięki, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący wieczny Boże. Ty z Jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem, nie przez jedność osoby, lecz przez to, że Trójca ma jedną natur?. W cokolwiek bowiem dzięki Twemu objawieniu wierzymy o Twojej chwale, to samo bez żadnej różnicy myślimy o Twoim Synu i o Duchu Świętym. Tak iż wyznając prawdziwe i wiekuiste Bóstwo, wielbimy odrębność Osób, jedność w istocie i równość w majestacie (Mszał Polski: prefacja).

piątek, 1 czerwca 2012

Wspomnienie św. Justyna, męczennika

Święty Justyn (zm. 165) stał się "mężem sławnym" nie tylko z powodu męczeństwa poniesionego dla Ewangelii za czasów imperatora Marka Aureliusza. Oddanie własnego życia zwieńczyło jego poszukiwanie i umiłowanie Prawdy, którą jest Chrystus. Przeszedł długą drogę badacza filozofii greckiej i rzymskiej, poprzez studia nad religią żydowską, by w życiu i nauczaniu Jezusa odnaleźć pełnię prawdy. Jako świecki nauczyciel, bez godności kościelnych i święceń, podejmował dyskusje teologiczne, gromadził uczniów, pisał traktaty ukazujące piękno objawienia ewangelicznego. Na śmierć skazał go cesarz- filozof. Często bowiem zdarza się, że nawet najbardziej oświecona logika ludzka, zderzając się z logiką Boską, wobec braku argumentów sięga po miecz.

ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 4