Historia życia św. Alojzego Gonzagi (1568-1591) mogłaby wydawać się
jedynie opowiastką hagiograficzną, pełną cudowności, gdyby nie rzetelne
źródła ją dokumentujące. Pierworodny syn jednego z najznamienitszych
rodów hiszpańskich nawrócił się - jak sam wyznał - w wieku lat siedmiu.
Stopniowo narastało w nim pragnienie życia dla Boga: przedłużał osobistą
modlitwę, pokutował, oddawał się pobożnym lekturom. Zafascynowany
"Ćwiczeniami duchowymi" św. Ignacego Loyoli, jako siedemnastolatek
wstąpił do jezuitów, rezygnując z prawa do dziedziczenia majątku
rodzinnego. Podczas straszliwej epidemii, jaka nawiedziła Rzym w 1590
roku, Alojzy zgłosił się do opieki nad chorymi, sam niebawem ulegając
zarazie. Sława jego świętości była tak wielka, że już 14 lat po śmierci
wyniesiono go na ołtarze. Swoim życiem patron dnia głosi, jak wielki
jest Bóg, dla którego ani bogactwo, ani wiek nie są przeszkodą, by
posiąść serce człowieka.
ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 90-91
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz