Mocą Apostołów Piotra i Pawła była ich osobista, intymna więź z
Chrystusem, nieustanne przebywanie w Jego miłującej obecności i poznanie
Go daleko głębsze niż tylko historyczne. Piotr zawdzięczał je
objawieniu danemu od Boga Ojca, Paweł - bezpośredniemu ukazaniu mu się
przez zmartwychwstałego Jezusa. Dlatego nie trzymali się kurczowo tego
życia, nie walczyli zaciekle o jego ocalenie. Paweł wołał z radością: "W
życiu i w śmierci należymy do Pana!" (por. Rz 14,8). Skoro Pan uwolnił
Piotra z więzienia, skoro wyrwał Pawła "z paszczy lwa", to życie
oznaczało dla nich jedynie dalszą posługę dla Kościoła. Nagrodą
Apostołów był już sam udział w tych błogosławionych zawodach
ewangelizacji. A czy dla mnie jest zaszczytem znać Jezusa, wierzyć i
służyć Mu?
ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 131
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz