W 257 i 258 roku cesarz Walerian wydał edykty prowadzące do ostrych
prześladowań chrześcijan. W wyniku tych prześladowań, które pozbawiły
życia wielu ludzi, śmierć poniósł także św. Wawrzyniec, diakon. Gdy
konfiskowano mienie chrześcijan i zażądano od Wawrzyńca wydania majątku
kościelnego, ten miał przedstawić ubogich jako prawdziwe bogactwo
Kościoła. Został stracony w Rzymie, 10 sierpnia 258 roku. W ikonografii
jest często przedstawiany z żelazną kratą, znakiem jego męczeństwa. Kult
św. Wawrzyńca rozszerzył się już w IV wieku. Jego przykład także dziś
nie przestaje być świadectwem, że życie "utracone" dla Pana Boga zawsze
jest owocne.
O. Michał Mrozek OP, "Oremus" sierpień 2009, s. 45
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz