Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
święte jest Jego imię,
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, co się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak przyobiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
święte jest Jego imię,
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, co się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak przyobiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Nie znamy prawdziwej historii niezwykłych wydarzeń z życia Maryi i Elżbiety, ale mamy dostęp do pewnej wizji teologicznej i rozumienia roli Maryi przez pierwszych uczniów. Najważniejsze to uwierzyć Słowu. Maryja jest uczennicą Słowa, Słowo staje się w Niej Ciałem. Maryja jest świadkiem, tego, że Jezus jest wypełnieniem wszelkiego ludzkiego oczekiwania i tęsknoty. Ona objawia nam cel Bożego działania: "Głodnych nasycił dobrami...".
O. Andrzej Kuśmierski OP, "Oremus" kwiecień-maj 2007, s. 224
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz